Endodoncja-
jest to dział stomatologii zachowawczej zajmująca się
rozpoznawaniem i leczeniem chorób miazgi zęba oraz rozpoznawaniem i
leczeniem chorób okołowierzcołkowych.
Leczenie
endodontyczne inaczej leczenie kanałowe polega na usunięciu
chorobowo zmienioną miazgę z korony zęba i kanałów korzenia
zęba. Bardzo ważne w leczeniu kanałowym by nie pominąć żadnego
etapu:
- zatrucie i wyjęcie nerwu;
- opracowanie mechaniczno - chemiczne;
- osuszenie i wypełnienie kanałów;
- kontrola radiologiczna (RTG);
- odbudowa zęba w odrębie korony.Rys. 1. Leczenie kanałowe.
Do opracowywania
kanałów korzeniowych zęba używamy bardzo cieniutkich narzędzi(
od 0,06 m do 0,40 mm), narzędzi piłująco- penetrujących.
Instrumenty te zbudowane są metalowej końcówki o różnym
kształcie ze względu na różną funkcję narzędzia, wielkości
dobieranej do pomiarów kanału korzenia. Końcówki osadzone są
najczęściej w plastikowych uchwytach o różnych kolorach.
Rys. 2. Narzędzia
endodontyczne.
Do usuwania miazgi
z kanałów korzeniowych służą miazgociągi.
Narzędzia te są zbudowane z dwóch części, czyli uchwytu oraz
końcówki w kształcie igły zaopatrzonej w ostre ukośnie ułożone
haczyki.
Kolejnymi instrumentami endodontycznymi są pilniki i poszerzacze.
Narzędzia te służą do udrażniania i poszerzania kanałów
korzeniowych. Mogą być używane ręcznie lub maszynowo, w
zależności od typu mają różne właściwości.
- Pilniki typu H- charakteryzują się dużą zdolnością cięcia, końcówka zbudowana jest w taki sposób, że część tnąca znajduje się po lewej stronie osi narzędzia.
- Pilniki typu S- końcówka zbudowana jest w taki sposób, że części tnące znajdują się symetrycznie po obu stronach osi.
- Pilniki i poszerzacze typu H- końcówka ma kształt spirali. W przypadku pilników końcówka jest kwadratowa a spirala jest gęstsza niż w przypadku poszerzacza, natomiast kształt końcówki poszerzacza jest trójkątny.
W endodoncji również używamy poszukiwaczy, czyli instrumentów o
pomarańczowych końcówkach produkowanych w jednym rozmiarze.
Narzędzia te używane są tylko ręcznie. Metalowa końcówka
wyposażona jest w milimetrowa skalę służącą do określania
długości kanału.
W nowoczesnej stomatologii stosowany jest endometr-
jest to specjalistyczny mikroskop, który pozwala dokładnie ocenić
długość między końcem operującego narzędzia a wierzchołkiem
korzenia zęba. Pomiar ten dostarcza pomocniczej informacji
usprawniającej leczenie kanałowe.
Ponadto w endodoncji stosujemy takie narzędzia jak:
- Igły Millera- są to narzędzia ręczne, przekrój igły jest okrągły lub kwadratowy. Wykorzystywane są do wprowadzania leków, materiałów wypełniających lub do przepłukiwania i sądowania.
- Ćwieki papierowe- wykonane są z celulozy i służą do osuszania kanału korzeniowego. Mają dużą zdolność wchłaniania wilgoci.
- Endostopy – są to narzędzia pomocnicze, podkładki wykonane z białej gumy krzemowej przeznaczone do zaznaczania roboczej długości instrumentu pracującego w kanale.
- Endogripy- również narzędzia pomocnicze, nakładki zwiększające średnicę uchwytu instrumentu kanałowego, ułatwiają pracę szczególnie w rękawicach, są wykonane z gumy silikonowej.
Narzędzia stosowane do wypełnienia kanałów korzeniowych to:
- Igły Lentulo oraz igły Druxa- są to instrumenty endodontyczne służące do przesuwania materiału wypełniającego w głąb kanału. Budowa igieł jest bardzo podobna, ich końcówki mają kształt spirali- z jedną różnicą, końcówki igieł Druxa są mocowane na sprężynującej szyjce, co zapewnia większą elastyczność i bezpieczeństwo pracy.
- Upychadła kanałowe- są podobne do zgłębnika, zakończone długą, tępą igłą, która jest ustawiona pod kątem do trzonu. Instrumenty te są używane do wypełniania kanałów korzeniowych.
- Upychadła do ćwieków gutaperkowych- służą do bocznej i pionowej kondensacji gutaperki w postaci ćwieków. Charakteryzuje się gładko, tępo zakończoną igłą osadzoną w plastikowym uchwycie w kolorze oznaczającym rozmiar.
Oprócz narzędzi w endodoncji używamy również materiałów, które
muszą spełniać określone wymogi między innymi takie jak:
- Trwała adhezja ( przyleganie) zębiny kanałowej, która powoduje szczelność wewnątrz- kanałową.
- Neutralność dla tkanek okołowierzchołkowych.
- Trwałość składu chemicznego.
- Zdolność do resorpcji ( wchłaniania) poza wierzchołkiem korzenia.
- Kontrastowość w odrębie RTG.
- Neutralność wobec tkanek twardych, czyli niezmienność barwy.
- Łatwość zakładania i usuwania z kanału.
- Twardość oddziaływania antyseptycznego- (postępowanie odkażające).
Materiały również dzielą się na:
- Uszczelniacze kanałowe, czyli pasty, cementy- Sealery- do tej grupy należą aktywne preparaty o zróżnicowanym składzie i działaniu np.
- Pasty reorcynowo- formaldehydowe- pasta Riblera i Endoform- oparte na tlenku cynku, siarczanie cynku i siarczanie baru.
- Pasty jodoformowe- oparte a bazie jodoformu zmieszanego z konfedolem z dodatkiem tymolu.
- Pasty kortyzonowe.
- Ćwieki i sztyfty kanałowe- są to materiały wykorzystywane do trwałego wypełnienia objętości kanałów. Ćwieki stosuje się nierozłącznie z pastami uszczelniającymi. Rozróżniamy różne rodzaje ćwieków;ćwieki metalowe, srebrne, tytanowe oraz gutaperkowe. Ćwieki metalowe, srebrne i tytanowe nie mają szerokiego zastosowania w nowoczesnej endodoncji, ponieważ charakteryzują się nieodwracalnością tej metody wypełniania kanału zęba. Zastosowanie tych ćwieków uniemożliwia usunięcie z kanału zębowego w razie powikłań. Ćwieki gutaperkowe stosowane są natomiast jako standaryzowane, ponieważ maja wymiary odpowiednie wymiarom narzędzi endodontycznych co ułatwia dopasowywanie do wymiarów kanałów oraz ćwieki pomocnicze- w trzech wymiarach, które stosuje się w odpowiednich technikach wypełniania kanałów zębowych.
Gutaperka- z definicji żywica roślinna podobna do kauczuku, której
właściwością jest termoplastyczność w temperaturze 500C-
600C.
Najczęściej przechowuje się w postaci laseczek, płytek w odzie
destylowanej w szczelnie zamkniętym słoiczku z ciemnego szkła.
- Materiały do wypełnień wstecznych- są to materiały stosowane w przypadku rany resekcyjnej, jako uszczelniacze kanału zęba. W tej technice stosujemy materiały wykazujące neutralność dla tkanki ozębnej oraz odporność na działanie płynu tkankowego. Przygotowanie materiału do wypełnień wstecznych wymaga spełnienia rygoru aseptyki chirurgicznej narzędzi, materiału i rąk asysty.
Jak w każdej dziedzinie stomatologii również w endodoncji musimy
wziąć pod uwagę ryzyko powikłań. Przykładami powikłań w
leczeniu kanałowym są: aspiracja lub połknięcie narzędzi,
perforacja korony lub korzenia zęba, złamanie narzędzi w kanale,
niedopełnienie lub przepełnienie kanału- co wiąże się z
przewlekłymi stanami zapalnymi, pionowe złamanie korzenia,
nieodpowiednie opracowanie pod wkład.
W nowoczesnej stomatologii w większości przypadków powikłań w
leczeniu kanałowym jesteśmy wstanie uniknąć. Najważniejszą
jednak rolę odgrywa odpowiednia higiena jamy ustnej.
Opracowanie własne: Anna Koć
Żródło: Podręcznik dla Asystentek i Higienistek Stomatologicznych - Jańczuk